این می تواند به حفظ تمرکز و جهت گیری در گفتگو کمک کند و خطر عصبانیت نادرست را کاهش دهد. هرکسی در ایالات متحده که در تلاش است خشم خود را ابراز کند، می تواند از گروه های حمایتی، مانند خط متن بحران، برای کمک استفاده کند. ممکن است برای شما سخت باشد که توضیح دهید چرا چنین احساسی دارید، اما صحبت کردن با کسی می تواند به شما کمک کند تا راه حلی پیدا کنید. برخی از چیزهایی که شما را عصبانی می کند ممکن است به هیچ وجه دیگران را آزار ندهد.
نکته مهم این است که درمان مدیریت خشم احتمالاً برای افراد مبتلا به شرایط خاصی مانند اختلالات عصبی، روان پریشی، اختلالات شخصیت یا پارانویا مناسب نیست (توماس، 2001). تجربیات منفی یا آسیب زا در گذشته شخصی ممکن است به دلایل مختلف او را مستعد مسائل مدیریت خشم کند. اگر توسط افراد نزدیکتان ناامید شده اید یا مورد آزار و اذیت قرار گرفته اید، این می تواند اعتماد به افراد را دشوارتر کند و بهترین ها را در دیگران فرض کنید. سایر مسائل مربوط به سلامت روان یا عزت نفس پایین نیز می تواند به مشکلات مدیریت خشم کمک کند (پریوری، 2020). اگر احساس می کنید در کنترل واکنش خشم یا کنار آمدن با خشم به روش های سالم مشکل دارید، عصبانیت مشکل ساز است.
خشم زمانی به یک مشکل تبدیل می شود که آنقدر طاقت فرسا شود که بر روابط، شغل، موقعیت قانونی یا رفاه عاطفی شما تأثیر منفی بگذارد. اگر احساس می کنید در کنترل خشم خود مشکل دارید، این اغلب نشان دهنده این است که عصبانیت شما ممکن است خارج از کنترل شما باشد. مراحل و اقداماتی وجود دارد که می توانید برای مدیریت خشم به شما کمک کند.
تمرین و اجرای کنترل تکانه با حمایت یک درمانگر به شما این امکان را می دهد که تفاوت بین یک اصرار، یک احساس و رفتار را در هنگام بروز خشم درک کنید. پرداختن به مسائل اساسی می تواند به کاهش احساسات نامتناسب خشم کمک کند. با این حال، گاهی اوقات، یک فرد نیاز دارد که خشم خود را کنترل کند.
افسردگی بسیار رایج است و روان درمانی با یک پزشک متخصص می تواند کمک کند. شما اولین قدم را از قبل با پرسیدن سوال و جستجوی خدمات برداشته اید. به طور معمول، برنامه های درمانی مدیریت خشم بین چهار تا شش هفته طول می کشد، اگرچه ممکن است بیشتر طول بکشد.
نیازهای شما به وضوح شناخته شده است، اما با احترام و بدون آسیب رساندن به دیگران. درمانگر شما همچنین ممکن است عوامل زمینه ای مؤثر در خشم شما را بررسی کند تا خشم شما را کاهش دهد تا دیگر چیزی نباشد که نیاز به مدیریت داشته باشد. شما باید یاد بگیرید که تشخیص دهید چه موقعیت هایی باعث عصبانیت شما می شود.
پشتیبانی از طریق بسیاری از اشکال درمان مدیریت خشم، از جمله گزینه های trực tuyến در دسترس است. اگر به دنبال ارائه دهنده ای در منطقه خود هستید، می توانید از پزشک مراقبت های اولیه خود نیز برای ارجاع درخواست کنید. صرف نظر از این، تماس با یک درمانگر مجاز می تواند شما را در کاهش تأثیر خشم بر زندگی خود شروع کند. این نوع درمان مدیریت خشم از خود بازتابی برای کمک به مراجعان برای کشف علل ریشه ای بالقوه خشم و سایر علائم یا احساسات استفاده می کند. علاوه بر این، خانواده درمانی می تواند برای کسانی که با خانواده خود مشاجره، تعارض یا نگرانی های خشم دارند، استفاده شود. اگر تلاش می کنید که انگیزه های رفتاری خشمگینانه را دنبال نکنید، درمانگر می تواند تکنیک هایی را به شما آموزش دهد تا خودتان را آرام کنید یا قبل از واکنش خود را از یک موقعیت دور کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر، به لینک https://www.zibaknari.ir مراجعه نمایید.
در بررسی درمان خشم، بازی درمانی می تواند به کودکان کمک کند تا احساسات خود را به شیوه ای سازنده تر هدایت کنند. سپس، با کمک یک درمانگر، راه های جدیدی برای پاسخ به خشم می آموزید. این نوع درمان همچنین ممکن است در درمان خشم ناشی از ضربه روحی مفید باشد. CBT یک تکنیک روان درمانی است که در انواع برنامه های درمانی سلامت روان استفاده می شود. این کار با کمک به شما در تشخیص اینکه چه چیزی باعث خشم شما می شود و نحوه واکنش شما به چنین محرک هایی کار می کند.
به خود یادآوری کنید که عصبانی شدن چیزی را درست نمی کند، که باعث نمی شود احساس بهتری داشته باشید (و در واقع ممکن است باعث شود که احساس بدتری داشته باشید). به بیش از 550000 متخصص کمک کنید که ابزارهای علمی مبتنی بر không tính phí را که مستقیماً به صندوق ورودی آنها ارسال می شود، دریافت می کنند. این منطقی سازی ها اساساً باعث می شوند احساس بهتری نسبت به انجام کارهای بد داشته باشیم. مشتری را تشویق کنید تا مزایا و معایب این توجیهات و آنچه را که از داشتن صبر و همدلی بیشتر با دیگران به دست می آورد را ارزیابی کند (کوترل، 2021).
کودکان و نوجوانانی که با مدیریت خشم دست و پنجه نرم می کنند، می توانند در معرض خطر افزایش مشکلات در مدرسه و تعاملات اجتماعی باشند. اگر این امر در نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد، آنها در معرض خطر مشکلات شغلی و مشکلات قانونی احتمالی هستند. با این وجود، خشم می تواند ناکارآمد باشد و افرادی که آن را تجربه می کنند اغلب متوجه نمی شوند که چقدر مشکل بزرگ است. دمیدن به بچه ها ممکن است استراتژی خوبی به نظر برسد، اگر منجر به انجام کارهایشان شود.
ممکن است از دست یک شخص خاص (مانند یک همکار یا سرپرست) یا sự kiện (ترافیک، یک پرواز لغو شده) عصبانی باشید یا عصبانیت شما می تواند ناشی از نگرانی یا فکر کردن در مورد مشکلات شخصی شما باشد. خاطرات رویدادهای آسیب زا یا خشمگین نیز می تواند باعث ایجاد احساسات خشم شود. به گفته دکتر چارلز اسپیلبرگر، روانشناس متخصص در مطالعه خشم، خشم یک حالت احساسی است که شدت آن از تحریک خفیف تا خشم و عصبانیت شدید متغیر است. درست است، مدیریت خشم می تواند سخت باشد، به خصوص اگر مهارت های ابراز خشم را به طور سازنده نیاموخته باشیم. وقتی عصبانیت به یک مشکل تبدیل می شود، می تواند عواقب جدی برای فرد عصبانی و اطرافیانش داشته باشد. درگیری با شرکا، همسر، دوستان و اعضای خانواده می تواند باعث شود که شما احساس غمگینی، عصبانیت و ناامیدی داشته باشید و ایده ای در مورد چگونگی حل مشکل ندارید.
به منظور دسترسی به مقالات دیگر در سایت، به آدرس https://www.refahtamir.ir مراجعه نمایید.
احساس خشم به خودی خود مشکلی نیست. این روش طبیعی بدن ما برای محافظت از خود است. با این حال، نحوه واکنش ما به خشم در موقعیت های غیرتهدیدکننده می تواند منجر به مشکلات واقعی شود. هدف درمان مدیریت خشم کاهش احساساتی است که خشم ایجاد می کند و به افراد اجازه می دهد تا علل احتمالی، محرک ها و رویارویی با مسائل اساسی را کشف کنند.
بررسی الگوهای روابط منفی و تکراری می تواند به شناسایی جایی که ممکن است گیر کرده اید کمک کند و روابط خود را به گونه ای جلو ببرید که احساس شادی و سلامتی داشته باشید. عزت نفس احساس کلی یک فرد از ارزش خود یا ارزش شخصی است. این امر مستلزم ارزیابی خود و باورها و قضاوت های فرد در مورد خودش است. عزت نفس ناسالم زمانی رخ می دهد که فرد نسبت به خود احساس بدی داشته باشد و اعتماد به نفس نداشته باشد. افرادی که عزت نفس پایینی دارند اغلب نسبت به خود انتقادی تر و سختگیرتر هستند. اگر عزت نفس پایینی دارید، ممکن است متوجه شوید که از انجام فعالیت های معنادار یا فعالیت های اجتماعی اجتناب می کنید زیرا نسبت به دیگران احساس حقارت می کنید یا نگران طرد شدن هستید.