آنها همچنین ممکن است افراد را به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس بالینی ارجاع دهند که می تواند ارزیابی کاملی انجام دهد و تشخیص ADHD را انجام دهد. استرس، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و سایر شرایط یا بیماری‌های فیزیکی می‌توانند علائمی مشابه علائم ADHD ایجاد کنند. همچنین، اگر بیش فعالی کودک بالاتر از حد طبیعی است یا در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می کند، والدین باید با پزشک اطفال خود صحبت کنند.
با تقویت مثبت بیشتر، کودکانی که از کنترل خارج شده‌اند، می‌توانند یاد بگیرند که رفتار خود را مهار کنند و از روابط مفیدتر با والدین و معلمان لذت ببرند. زندگی با ADHD برای کودکان و جوانان و همچنین برای والدین و مراقبان آنها می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. اما تشخیص، درمان و حمایت صحیح می‌تواند تفاوت بزرگی در یادگیری، مهارت‌های زندگی و روابط کودک ایجاد کند و همچنین زندگی خانوادگی را آسان‌تر کند. همچنین کارهای زیادی وجود دارد که می توانید به عنوان والدین/مراقب انجام دهید تا به فرزندتان کمک کنید تا کارهایی را که برایشان دشوار است مدیریت کند.
این نوع درمان به احتمال زیاد برای درمان علائم اضطراب یا افسردگی که ممکن است همراه با ADHD رخ دهد موثر باشد. ADHD می‌تواند بر روابط اجتماعی و عملکرد مدرسه کودکان و نوجوانان تأثیر بگذارد، اما درمان‌های مؤثری برای مدیریت علائم ADHD وجود دارد. روانشناسان برای تشخیص و کار با کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD با استفاده از روش های مبتنی بر بهترین تحقیقات موجود، بسیار آموزش دیده و واجد شرایط هستند. روانشناسان عواملی را که می تواند بر توجه و تمرکز تأثیر بگذارد و چگونگی کمک به کودکان و والدین و معلمان آنها را درک می کنند تا در بهبود این مهارت ها و کاهش تأثیر ADHD کار کنند. روانشناسان بالینی و آموزشی نقش ویژه ای ایفا می کنند، زیرا در درک انتظارات رشدی و چالش های دوران کودکی تخصص دارند. بسیار معمول است که کودکان، به ویژه در سنین پایین تر، بسیار فعال باشند.
اختلال کم توجهی بیش فعالی یا ADHD، وضعیتی است که تمرکز، توجه، بی حرکت نشستن، پیروی از دستورالعمل ها و کنترل رفتار تکانشی را برای کودکان به طور غیرعادی دشوار می کند. در حالی که همه کودکان خردسال گاهی حواس‌پرتی، بی‌قرار و از دستورالعمل‌های والدین و معلمان غافل هستند، کودکان مبتلا به ADHD بسیار بیشتر از سایر کودکان هم سن خود این رفتار را دارند. و ناتوانی آنها در آرام شدن، تمرکز، و انجام وظایف به روش های مناسب سن، انجام آنچه را که در مدرسه از آنها انتظار می رود بسیار سخت می کند. همچنین می تواند منجر به درگیری در خانه و مشکل در کنار آمدن با همسالان شود. برخی از کودکان مبتلا به ADHD ممکن است شرایط دیگری مانند اختلال اضطراب یا افسردگی نیز داشته باشند.
کودکان بیش فعال ممکن است خانه را پاره کنند یا حتی خود را در معرض خطر فیزیکی قرار دهند. علائم ADHD می تواند در طول زمان با رشد کودک و حرکت در سنین پیش از نوجوانی و نوجوانی تغییر کند. در کودکان خردسال مبتلا به ADHD، بیش فعالی و تکانشگری شایع ترین علائم هستند. با افزایش تقاضاهای تحصیلی و اجتماعی، علائم بی توجهی برجسته تر می شود و شروع به تداخل با عملکرد تحصیلی و روابط با همسالان می کند. در نوجوانی، بیش فعالی اغلب شدت کمتری پیدا می کند و ممکن است به صورت بی قراری یا بی قراری ظاهر شود. علائم بی توجهی و تکانشگری به طور معمول ادامه می یابد و ممکن است باعث بدتر شدن چالش های تحصیلی، سازمانی و روابط شود.
کودک ممکن است از غربالگری اختلال بیش فعالی کمبود توجه سود ببرد. اگر مبتلا به ADHD هستند، درمان ها ممکن است شامل دارو درمانی، گفتگو درمانی و سایر اقدامات حمایتی باشد. متخصصان سلامت روان می توانند به والدین کودک مبتلا به ADHD در مورد این اختلال و نحوه تأثیر آن بر خانواده آموزش دهند.
لطفاً جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره روانشناسی تلفنی به سایت ما مراجعه نمایید
آنها همچنین می توانند به والدین و فرزندان کمک کنند تا مهارت ها، نگرش ها و روش های جدیدی برای ارتباط با یکدیگر ایجاد کنند. همچنین نوعی رفتار درمانی برای ADHD به نام آموزش والدین وجود دارد که می تواند به کاهش مشکلات رفتاری ناشی از ADHD در کودکان کمک کند.
کارآزمایی‌های بالینی برای کودکان با این درک طراحی شده‌اند که کودکان و بزرگسالان به داروها و درمان‌ها، هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی، متفاوت پاسخ می‌دهند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد آزمایشات بالینی، مزایا و خطرات آنها و اینکه آیا یکی برای فرزند شما مناسب است یا خیر صحبت کنید. برای اطلاعات بیشتر، به صفحه وب آزمایشات بالینی NIMH مراجعه کنید. محرک ها رایج ترین نوع دارویی هستند که برای درمان ADHD استفاده می شود. تحقیقات نشان می دهد که این داروها می توانند بسیار موثر باشند.
در بیشتر موارد این رفتار طبیعی است و به تدریج از آن خارج می شوند. با این حال، برای برخی از کودکان، ممکن است یک مشکل اساسی مانند اختلال کمبود توجه بیش فعالی وجود داشته باشد. یک روانشناس مدرسه یا متخصص بهداشت روان ممکن است بتواند پیشنهاداتی را برای کمک به معلمان در ارائه یک محیط آموزشی برای کودک ارائه دهد که می تواند علائم ADHD را کاهش دهد. می‌توانید اطلاعاتی درباره ADHD و سلامت روان را در وب‌سایت YoungMinds بیابید و در مقاله والدین و مراقبان ما، توصیه‌های بیشتری در مورد مدیریت سلامت خود و فرزندتان دریافت کنید. ما همچنین توصیه هایی برای کودکان و جوانان مبتلا به ADHD تهیه کرده ایم و ممکن است پادکست های ما با مشاور خواب NHS، مایکل فارکور و مدیر سرپرست، اما موری برای شما مفید باشد.
نوجوانان مبتلا به ADHD نیز بیشتر درگیر رفتارهای تکانشی و پرخطر، از جمله مصرف مواد و فعالیت جنسی ناایمن هستند. تکنیک های رفتاری به طور گسترده ای به عنوان یک جزء کلیدی درمان برای کودکان مبتلا به ADHD تثبیت شده است. آموزش والدین به شما راهبردهایی برای تغییر رفتار و بهبود روابط خود با فرزندتان می آموزد.
لطفاً جهت دسترسی به لیست بهترین روانشناسی خانواده کلیک کنید
CHADD برنامه والدین به والدین را ارائه می دهد، که آموزش اولیه را در مورد بسیاری از جنبه های ADHD ارائه می دهد. همچنین می توانید برنامه های آموزشی والدین را در جامعه خود از طریق مرکز اطلاعات و منابع محلی خود (/ptacs/) شناسایی کنید. جلسات مدرسه فرزندتان باید توسط مدیر مدرسه و همچنین یک مربی ویژه و یک معلم کلاسی که فرزند شما را می شناسد شرکت کنند.
کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی ممکن است به شیوه های چالش برانگیز رفتار کنند. بنابراین برنامه مدیریت رفتار فرزند شما شامل راهبردهایی برای هدایت فرزند شما به سمت رفتار مناسب خواهد بود. قبل از اینکه بتوانید فرزند مبتلا به ADHD را به طور موفقیت آمیزی والدین کنید، درک تأثیر علائم کودکتان بر خانواده به عنوان یک کل ضروری است. کودکان مبتلا به ADHD رفتارهای زیادی از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورات والدین را "نمی شنوند"، بنابراین از آنها اطاعت نمی کنند.